Geschiedenis van de plastische chirurgie

De oorsprong van de plastische chirurgie ligt in het functioneel reconstrueren van verminkingen, maar toch wordt er tegenwoordig bij plastische chirurgie alleen maar gedacht aan ingrepen zonder medische noodzaak. Denk hierbij aan een borstvergroting, omdat mensen niet tevreden zijn met hun eigen maat. Daarnaast is een bovenooglidcorrectie een goed voorbeeld, ondanks dat dit ook zeker uit medische noodzaak kan worden uitgevoerd. Een ooglidcorrectie herstel kan namelijk nodig zijn, omdat jij niet meer goed zit of doordat jij er hoofdpijn van krijgt.

De geschiedenis van de plastische chirurgie gaat terug in de tijd tot ongeveer 600 voor Christus. In Indische geschriften werd een techniek uitgelegd voor een neusreconstructie op basis van een voorhoofdsflap. Ook zijn er bronnen die aantonen dat er in China ruim 2000 jaar geleden al hanzenlippen of hazenmonden werden geopereerd. De ontwikkeling van de plastische chirurgie ging eeuwenlang erg langzaam en pas in het middel van de negentiende eeuw werden er experimenten gedaan het met het transplanteren van stukken huid door Duitse en Franse geleerden. Oorlog heeft een zeer grote rol gespeel in deze verdere ontwikkeling van de plastische chirurgie. De Eerste Wereldoorlog zorgde zelf voor een toenemende noodzaak van plastische chirurgie. De soldaten liepen zonder enige vorm van bescherming in loopgraven, terwijl hun hoofd hierboven uitstak. Velen van hen liepen dan ook verwondingen op door rondvliegende projectielen en granaatscherven. Voor het eerst gingen artsen samenwerken om de gezichten van de soldaten te kunnen herstellen. Er werd overlegd met verschillende artsen op internationaal niveau en hierdoor konden een hele hoop soldaten succesvol worden geholpen. In de Tweede Wereldoorlog was er sprake van een kort versnelde stroomversnelling voor de Nederlandse plastische chirurgie, door de verwondingen na het bombardement op Rotterdam. Daarna was het voor de plastische chirurgen een relatief rustige tijd en na de bevrijding kwamen veel van deze chirurgen terecht in gespecialiseerde ziekenhuizen waar ze in teamverband aan de gang konden. Tegenwoordig bestaat het grootste deel van de werkzaamheden van plastische chirurgen toch nog uit reconstructieve chirurgie, bijvoorbeeld bij brandwonden of verminkingen.